Перейти к основному содержанию
На месцы выбуху ў мэтро 11.04.11
Я памятаю гучны лямант жаху І прысмакі крыві гарачай паху, І вочы нерухомыя, пустыя, Я памятаю целы нежывыя. Гляджу на пяць крыху навейшых плітак,- Апошні хвілі жудаснай адбітак. Мінае час. І ў сэрцах забылося. І толькі пяць нявечных плітак засталося...
Жахлiва. Дзякуй за верш.
На няшчасьце, рэчаіснасьць яшчэ жахлівей.